Drie weken voorbij!
Door: Myrthe
Blijf op de hoogte en volg Myrthe
22 November 2014 | India, Kundapura Railway Station
Ik ben inmiddels 3 weken in India, wat gaat de tijd ontzettend snel voorbij. Daarom weer tijd voor een blog. Het gaat goed hier, ik geniet vollop! Ik kan helaas niet veel gebruik maken van de computer/ internet. Internet doet het ook niet altijd... en er is hier geen wifi (typisch India!)
De afgelopen weken ben ik hier helemaal ‘ingeburgerd’, ik draai al volledig mee met alles. Elke dag is hetzelfde qua dagschema, maar elke dag is anders met de kinderen.
De dag begint om half 9: start met tanden poetsen van de kinderen, en op maandag ook nagels knippen + oren schoonmaken (ja... ook dat hoort erbij!). Elke ochtend start ik met Vino en werk met hem tot het moment dat hij wordt opgehaald door een Riksja om in de ochtend naar een ‘normale’ school te gaan. Daarna help ik nog waar nodig met het poetsen van de tanden of het doen van de haren. De dag start met ‘’Ohm Yoga’’, soort meditatie en rekken en strekken voor kinderen wat Roopa de teacher doet. Daarna is het tijd voor een bespreking met Maartje, de teacher, Celine en ik. Hierin worden nieuwe ideeen of plannen toegelicht door Maartje en/of andere dingen besproken.
Na de bespreking is het tijd voor ‘’Walking’’, het lopen met de kinderen naar de tempel waar de kinderen water krijgen en we liedjes met ze zingen. Celine en ik doen dit altijd alleen, wat niet altijd makkelijk is. Drie kinderen in de rolstoel en +/- 6 a 8 kinderen ernaast. Sommige kinderen zijn niet altijd makkelijk en moet je heel goed vasthouden. Gelukkig weten ze heel goed dat als je ‘’SIDE’’ roept dat ze aan de kant moeten gaan omdat er iets komt aanrijden. In week 2 kreeg een kind een epileptische aanval tijdens het wandelen. Celine merkte het op dat iets niet helemaal klopte maar wist niet dat er sprake was van een aanval. Even paniek.... want het kind zakte door zijn benen... waarbij ze perongeluk de rolstoel die zij voortduwde los liet. De rolstoel reed weg (daling) en BOEM daar viel de rolstoel om. Ik was er achteraan gerend maar had allemaal kinderen in me handen. Gelukkig had het meisje niks.... zij is zeer gevoelig voor breuken. Als Celine en ik eraan terug denken moeten we er erg om lachen..... dit soort dingen gebeuren dus vaak haha!
Na het wandelen starten we in het klaslokaal met de ‘’Goodmorning’’ song, prayer en vervolgens is het tijd voor teaching, waarbij elk kind individueel in een hoekje van de klas bezig gaat met iets. Denk aan het maken van een puzzel, kralen rijgen, vormpjes in juisje vakje gooien etc.
Gedurende de dag, tijdens de momenten van ‘’Ohm yoga’’, ‘’Goodmorning’’ song, Prayer, Teaching enzovoort krijgen de kinderen individuele aandacht van Maartje of de vrijwilligers. Ik heb per dag zo’n 6 kinderen die ik individueel zie naast gezamelijke activiteiten. Na het teachingmoment is het tijd voor ‘’Yoga’’, door ons. Celine en ik bedenken om de dag iets om te doen met de kinderen. Dit kan van alles zijn: muziek maken met instrumenten, ‘’mouth yoga’’ (zoals bubbels blazen, oefeningen met mond/lip/tong), over blokken lopen als balansoefening, gebaren oefenen etc.
Dit is altijd een zeer leerzaam een moment.... petje af voor mensen die voor de klas staan. Dit valt nog niet mee..... hoe trek je de aandacht van de kinderen en zorg je ook dat ze doen wat je wilt. De taalbarriere is daarbij ook nog een obstakel, veel kinderen verstaan weinig tot geen engels. Dit terwijl de vrijwilligers alles in het engels doen. Natuurlijk leer ik e.a. aan woorden Kannada, maar natuurlijk niet voldoende om me volledig duidelijk te maken. Het niveau van de kinderen is ook laag ivm verstandelijke beperking, dus wat je in je hoofd hebt verloopt vaak anders.
Tot nu toe vind ik mijn gegeven yoga lessen nog niet je van het.... perfectionisme komt dan om de hoek kijken. Hopelijk gaat het beter worden haha!
Na de yoga is het tijd voor pauze! Na de pauze is het tijd voor ‘’Shabda yoga’’ (geluiden yoga) en dan ‘’Craft’’, knutselen met de kinderen. Celine en ik bedenken elke dag iets voor craft en voeren het uit. Dit kan niet te moeilijk te zijn ivm hun ‘’kunnen’’ en de kinderen hebben een erg korte concentratiespan. Sommige kunnen wel een cirkel inkleuren, maar grotendeels niet. Binnen de lijntjes al helemaal niet! Verven is een kliederboel: verfkwast verkeerd om in de verfpot of ze gebruiken zoveel water bij het schoonmaken van de kwast dat het papier te nat is en scheurt. Zie je ons al rennen en vliegen door de ruimte?? Haha het is een hele happening ‘’craft’’.
Gelukkig mogen de kinderen daarna lekker buiten spelen! Dat is voor ons een momentje van ‘’rust’’. Naja echt rust heb je niet... want we moeten veel opletten wat ze doen!! We moeten ze op een dag erg veel waarschuwen. Af en toe voel ik me net een politieagent, dit vind ik soms wel lastig.
Na het buitenspelen is het om 3 uur tijd om de dag af te sluiten met elkaar. Dit wordt altijd op een erg leuke manier gedaan door Maartje. Wat heeft zij de kinderen goed onder de duim, 1 blik naar ze en de kinderen weten genoeg. Ze is ook zo ontzettend goed mbt activiteiten, alle ogen zijn altijd op haar gericht. Na 3 uur blijven Celine en ik nog tot 4 uur buiten om op de kinderen te letten tijdens het buitenspelen. Om 4 uur gaan wij gesloopt naar boven.... rust.
Even een kleine inkijk van mijn dagen in Koni. Geen 1 dag is hetzelfde..... Soms gaan Celine en ik ineens met een paar kinderen naar een ‘’evenementje’’. Vino had op zijn school een ‘’Function’’ dus huppa met meer dan 6 personen in een kleine riksja, proppen zijn ze wel gewend in India! De ‘’Function’’ hield in dat alle kinderen verkleed waren en 1 voor 1 op het podium mochten komen om hun outfit te laten zien. Wat een poppenkast was het.... het zou voor de kinderen moeten zijn maar het is meer voor de ouders om te laten zien hoe ‘’goed’’ ze zijn. De ouders komen zwaar opgedoft aan... en die arme kinderen worden met de raarste verkleedkleren op het podium gezet. Een hele ervaring..
Deze week mochten we met Shobba (eigenaar stuk grond van Koni), Maartje en een aantal kinderen mee naar een jubileumviering van een echtpaar dat zoveel jaar getrouwd was. De zaal zat bomvol mensen, en een podium met daarop de meest kitcherigste stoelen die ik ooit heb gezien. Hoe meer goud, hoe beter (mensen willen graag laten zien dat ze rijk zijn). Wij waren uitgenodigd omdat het echtpaar elke maand geld aan de stichting geeft. We moesten zelfs met ze allen op het podium komen.... en wel 200 paar ogen die naar ons keken. Een raar wereldje.... zo anders dan de westerse cultuur. We mochten mee dineren net als alle andere gasten. Allerlei kleine ‘’hapjes’’ en mega veel rijst geserveerd op een palmboomblad. Jaja... en alleen alleen met je rechterhand eten.... dat is nog best lastig! Oefenen de komende tijd.
Vorig weekend zijn Celine en ik ook nog naar Gokarna geweest, een plaatsje met een strand 2 uur met de trein van Kundapur vandaag. Toen we vertrokken begonnen het keihard te regenen..... tot de volgende ochtend. We kwamen terecht in een guesthouse direct aan het strand. Wat een volk in het guesthouse..... het was een ECHTE hippieplace! Er liepen alleen maar hippies rond: dreads, hippiekleren, veren, inzichzelf gekeerd, hangend in hangmatten. Ze deden verder niks de hele dag behalve hangen en muziek maken op een gekke fluit en gitaar.
Het was helaas niet zulk mooi weer het weekend, veel bewolking. Daarnaast was Celine ziek.... ondanks heb ik weer veel indrukken opgedaan!
Mijn blog is alweer veel te lang, ik wil zoveel meer kwijt. Ik maak hier zoveel mee.... zie zoveel. Deze week ook naar tempel geweest met de kids waar een soort festival was, hele ervaring. De kinderen weten precies wat ze moeten doen, raken alles aan in de tempel zoals iedereen doet. Met je hand door het vuur..... bellen luiden. Een hele aparte wereld.
Dit weekend zijn Celine en ik thuis, zo voelt het echt voor ons: ons thuis. Vandaag naar Kundapur geweest voor boodschappen en vanavond uiteten geweest met Maartje en en paar kids! Morgen uitrusten, hardlopen en samen met Vidya armbanden maken. En voornamelijk ook bezig met logopedie voorbereidingen voor komende week.
Van echt uitrusten is geen sprake.... altijd wel wat aan het doen! Het is hier nu 23:44 uur en tijd om te slapen!
Dankjewel voor al jullie leuke berichtjes op mijn blogs, ik word er elke keer erg blij van om een berichtje te zien!
Liefs Myrthe
De afgelopen weken ben ik hier helemaal ‘ingeburgerd’, ik draai al volledig mee met alles. Elke dag is hetzelfde qua dagschema, maar elke dag is anders met de kinderen.
De dag begint om half 9: start met tanden poetsen van de kinderen, en op maandag ook nagels knippen + oren schoonmaken (ja... ook dat hoort erbij!). Elke ochtend start ik met Vino en werk met hem tot het moment dat hij wordt opgehaald door een Riksja om in de ochtend naar een ‘normale’ school te gaan. Daarna help ik nog waar nodig met het poetsen van de tanden of het doen van de haren. De dag start met ‘’Ohm Yoga’’, soort meditatie en rekken en strekken voor kinderen wat Roopa de teacher doet. Daarna is het tijd voor een bespreking met Maartje, de teacher, Celine en ik. Hierin worden nieuwe ideeen of plannen toegelicht door Maartje en/of andere dingen besproken.
Na de bespreking is het tijd voor ‘’Walking’’, het lopen met de kinderen naar de tempel waar de kinderen water krijgen en we liedjes met ze zingen. Celine en ik doen dit altijd alleen, wat niet altijd makkelijk is. Drie kinderen in de rolstoel en +/- 6 a 8 kinderen ernaast. Sommige kinderen zijn niet altijd makkelijk en moet je heel goed vasthouden. Gelukkig weten ze heel goed dat als je ‘’SIDE’’ roept dat ze aan de kant moeten gaan omdat er iets komt aanrijden. In week 2 kreeg een kind een epileptische aanval tijdens het wandelen. Celine merkte het op dat iets niet helemaal klopte maar wist niet dat er sprake was van een aanval. Even paniek.... want het kind zakte door zijn benen... waarbij ze perongeluk de rolstoel die zij voortduwde los liet. De rolstoel reed weg (daling) en BOEM daar viel de rolstoel om. Ik was er achteraan gerend maar had allemaal kinderen in me handen. Gelukkig had het meisje niks.... zij is zeer gevoelig voor breuken. Als Celine en ik eraan terug denken moeten we er erg om lachen..... dit soort dingen gebeuren dus vaak haha!
Na het wandelen starten we in het klaslokaal met de ‘’Goodmorning’’ song, prayer en vervolgens is het tijd voor teaching, waarbij elk kind individueel in een hoekje van de klas bezig gaat met iets. Denk aan het maken van een puzzel, kralen rijgen, vormpjes in juisje vakje gooien etc.
Gedurende de dag, tijdens de momenten van ‘’Ohm yoga’’, ‘’Goodmorning’’ song, Prayer, Teaching enzovoort krijgen de kinderen individuele aandacht van Maartje of de vrijwilligers. Ik heb per dag zo’n 6 kinderen die ik individueel zie naast gezamelijke activiteiten. Na het teachingmoment is het tijd voor ‘’Yoga’’, door ons. Celine en ik bedenken om de dag iets om te doen met de kinderen. Dit kan van alles zijn: muziek maken met instrumenten, ‘’mouth yoga’’ (zoals bubbels blazen, oefeningen met mond/lip/tong), over blokken lopen als balansoefening, gebaren oefenen etc.
Dit is altijd een zeer leerzaam een moment.... petje af voor mensen die voor de klas staan. Dit valt nog niet mee..... hoe trek je de aandacht van de kinderen en zorg je ook dat ze doen wat je wilt. De taalbarriere is daarbij ook nog een obstakel, veel kinderen verstaan weinig tot geen engels. Dit terwijl de vrijwilligers alles in het engels doen. Natuurlijk leer ik e.a. aan woorden Kannada, maar natuurlijk niet voldoende om me volledig duidelijk te maken. Het niveau van de kinderen is ook laag ivm verstandelijke beperking, dus wat je in je hoofd hebt verloopt vaak anders.
Tot nu toe vind ik mijn gegeven yoga lessen nog niet je van het.... perfectionisme komt dan om de hoek kijken. Hopelijk gaat het beter worden haha!
Na de yoga is het tijd voor pauze! Na de pauze is het tijd voor ‘’Shabda yoga’’ (geluiden yoga) en dan ‘’Craft’’, knutselen met de kinderen. Celine en ik bedenken elke dag iets voor craft en voeren het uit. Dit kan niet te moeilijk te zijn ivm hun ‘’kunnen’’ en de kinderen hebben een erg korte concentratiespan. Sommige kunnen wel een cirkel inkleuren, maar grotendeels niet. Binnen de lijntjes al helemaal niet! Verven is een kliederboel: verfkwast verkeerd om in de verfpot of ze gebruiken zoveel water bij het schoonmaken van de kwast dat het papier te nat is en scheurt. Zie je ons al rennen en vliegen door de ruimte?? Haha het is een hele happening ‘’craft’’.
Gelukkig mogen de kinderen daarna lekker buiten spelen! Dat is voor ons een momentje van ‘’rust’’. Naja echt rust heb je niet... want we moeten veel opletten wat ze doen!! We moeten ze op een dag erg veel waarschuwen. Af en toe voel ik me net een politieagent, dit vind ik soms wel lastig.
Na het buitenspelen is het om 3 uur tijd om de dag af te sluiten met elkaar. Dit wordt altijd op een erg leuke manier gedaan door Maartje. Wat heeft zij de kinderen goed onder de duim, 1 blik naar ze en de kinderen weten genoeg. Ze is ook zo ontzettend goed mbt activiteiten, alle ogen zijn altijd op haar gericht. Na 3 uur blijven Celine en ik nog tot 4 uur buiten om op de kinderen te letten tijdens het buitenspelen. Om 4 uur gaan wij gesloopt naar boven.... rust.
Even een kleine inkijk van mijn dagen in Koni. Geen 1 dag is hetzelfde..... Soms gaan Celine en ik ineens met een paar kinderen naar een ‘’evenementje’’. Vino had op zijn school een ‘’Function’’ dus huppa met meer dan 6 personen in een kleine riksja, proppen zijn ze wel gewend in India! De ‘’Function’’ hield in dat alle kinderen verkleed waren en 1 voor 1 op het podium mochten komen om hun outfit te laten zien. Wat een poppenkast was het.... het zou voor de kinderen moeten zijn maar het is meer voor de ouders om te laten zien hoe ‘’goed’’ ze zijn. De ouders komen zwaar opgedoft aan... en die arme kinderen worden met de raarste verkleedkleren op het podium gezet. Een hele ervaring..
Deze week mochten we met Shobba (eigenaar stuk grond van Koni), Maartje en een aantal kinderen mee naar een jubileumviering van een echtpaar dat zoveel jaar getrouwd was. De zaal zat bomvol mensen, en een podium met daarop de meest kitcherigste stoelen die ik ooit heb gezien. Hoe meer goud, hoe beter (mensen willen graag laten zien dat ze rijk zijn). Wij waren uitgenodigd omdat het echtpaar elke maand geld aan de stichting geeft. We moesten zelfs met ze allen op het podium komen.... en wel 200 paar ogen die naar ons keken. Een raar wereldje.... zo anders dan de westerse cultuur. We mochten mee dineren net als alle andere gasten. Allerlei kleine ‘’hapjes’’ en mega veel rijst geserveerd op een palmboomblad. Jaja... en alleen alleen met je rechterhand eten.... dat is nog best lastig! Oefenen de komende tijd.
Vorig weekend zijn Celine en ik ook nog naar Gokarna geweest, een plaatsje met een strand 2 uur met de trein van Kundapur vandaag. Toen we vertrokken begonnen het keihard te regenen..... tot de volgende ochtend. We kwamen terecht in een guesthouse direct aan het strand. Wat een volk in het guesthouse..... het was een ECHTE hippieplace! Er liepen alleen maar hippies rond: dreads, hippiekleren, veren, inzichzelf gekeerd, hangend in hangmatten. Ze deden verder niks de hele dag behalve hangen en muziek maken op een gekke fluit en gitaar.
Het was helaas niet zulk mooi weer het weekend, veel bewolking. Daarnaast was Celine ziek.... ondanks heb ik weer veel indrukken opgedaan!
Mijn blog is alweer veel te lang, ik wil zoveel meer kwijt. Ik maak hier zoveel mee.... zie zoveel. Deze week ook naar tempel geweest met de kids waar een soort festival was, hele ervaring. De kinderen weten precies wat ze moeten doen, raken alles aan in de tempel zoals iedereen doet. Met je hand door het vuur..... bellen luiden. Een hele aparte wereld.
Dit weekend zijn Celine en ik thuis, zo voelt het echt voor ons: ons thuis. Vandaag naar Kundapur geweest voor boodschappen en vanavond uiteten geweest met Maartje en en paar kids! Morgen uitrusten, hardlopen en samen met Vidya armbanden maken. En voornamelijk ook bezig met logopedie voorbereidingen voor komende week.
Van echt uitrusten is geen sprake.... altijd wel wat aan het doen! Het is hier nu 23:44 uur en tijd om te slapen!
Dankjewel voor al jullie leuke berichtjes op mijn blogs, ik word er elke keer erg blij van om een berichtje te zien!
Liefs Myrthe
-
22 November 2014 - 20:02
Paula:
Hoi Myrthe,
Wat schrijf je ontzettend leuk over je verblijf in India. Het is ook een hele belevenis! Ik vind het knap hoor; in je eentje naar India en dan vrijwilligerswerk doen voor de kinderen die het zo hard nodig hebben! Kom je, als je terug bent een keer een yogalesje aan mijn 24 kinderen geven?
Heel veel plezier en geniet van al het moois! -
22 November 2014 - 20:14
Paula:
kom er nu net achter dat ik de foto's ook kan bekijken.... Ziet er geweldig uit! (vooral die maaltijd aan het strand!) -
22 November 2014 - 20:39
Ria Dekker:
Hi Myrthe,
Wat ontzettend leuk en interessant om jouw blog te lezen, wat n andere wereld!
En wat fijn dat jij en Maartje elkaar hebben, samen werken, stimuleren, lol hebben en " klagen?"
Ja, leven in de tropen is n totaal ander verhaal en dan nog werken met deze gehandicapte kinderen, heel knap!
Wat maak je veel mee, n ervaring voor je hele leven!!
Dikke knuffel en denk hieraan: de kids hebben liefde en warmte nodig, t allerbelangrijkste!!
Liefs, Ria -
22 November 2014 - 20:39
Marlon Hulst:
Hoi Myrthe,
Ontzettend leuk om je blog telkens weer te lezen. Het is wel een ervaring hè om in een land met totaal andere cultuur te leven en te werken! Blijf er lekker van genieten en veel plezier!! -
22 November 2014 - 22:06
Romana:
Ik vind het echt super knap! -
23 November 2014 - 10:20
Davina:
Lieve Myrth,
Wat ontzettend leuk om dit weer te lezen. Super tof al die activiteiten. Wat een ervaring! En wat een prachtige foto's. Je hebt dan toch direct een zwak voor die kinderen!! :-)
Geniet er heel erg van en veel plezier!!
Dikke knuffel xxx -
23 November 2014 - 12:18
Marga:
lieve Myrthe,
Ik hebt me ongelooflijk gefascineerd over de wijze waarop jij je belevenissen hebt geformuleerd -
23 November 2014 - 12:25
Marga:
Je foto's geven een mooi beeld van alles wat je meemaakt. We begrijpen dat je het superdruk hebt en elke dag mooi werk levert. We hebben nog eens de site bekeken van Koni. Dit geeft ook een goede indruk van alles wat jij daar in natura meemaakt. Voor de geïnteresseerden: www.japthi.nl. kus van ons. -
23 November 2014 - 20:39
Ivar:
Hee Myrthe, wat gaaf al die ervaringen! Ben erg jaloers;) lijkt me af en toe wel zware dagen maar dat is het helemaal waard denk ik. Veel plezier nog! Kus -
24 November 2014 - 14:28
Rj:
Hee Myrthe, wat een fantastisch avontuur beleef je daar! Ik weet zeker dat je het geweldig doet met de kinderen, perfectionistje :P ! Mooi om te zien hoe je daar leeft en werkt, mooie verhalen, ervaringen en prachtige foto's!! Erg leuk om allemaal te lezen :).
Ben trots dat je je droom zo vervult. Ik denk zo nu en dan even wat positieve gedachten en gevoelens in de richting van India! Zijn ze al aangekomen :P ? Geniet er van, Myrth! Groetjes en een kus vanuit Grunn :)
Ps. Kun je niet eens wat van die Indiase chillbroeken importeren in NL die je steeds aan hebt? Ziet er geweldig uit :D. -
24 November 2014 - 17:36
Loes:
Hoi lieve Myrthe,
Wat heerlijk dat je zo geniet, maar je bent ook best heel druk met van alles.
leuk om te lezen wat je zoal meemaakt en dat is héél veel !!
De foto's erin houden hoor ! Dat geeft ons ook een goed beeld.
Wat een andere wereld hé, maar toch wen je er snel aan, maar het zal nooit meer uit je gedachten verdwijnen.
Een geweldige ervaring !
Ben weer benieuwd naar je volgende verslag.
liefs, Loes.
-
25 November 2014 - 08:36
Marloes:
Hoi Myrthe!
Je verhaal klinkt echt als een super bijzondere ervaring. Met vooral veel hectiek, chaos en drukte. Geniet ervan, want Nederland klinkt vergeleken met jouw verhaal wel erg saai ;)
Liefs,
Marloes -
25 November 2014 - 20:06
Hedda:
Hoi Myrthe,
Als je al de verhaaltjes bundelt, dan komt er een heel leerzaam leuk geschreven boekje te voor schijn!
Je beschrijft alles op zo`n manier dat het net lijkt of je er zelf bent.
Ik kijk uit naar de volgende bladzijde van je boekje in wording!
liefs Hedda.
-
25 November 2014 - 20:31
Denny:
Myrthe, cooool hoor! Leuk he reizen. Echt fijn te lezen dat je je zo vermaakt en zo veel dingen beleeft. Schitterend! Geniet ervan en succes daar! -
26 November 2014 - 02:25
Aukje:
Ha die Myrthe,
Zo fijn dat je ons allen, die je lief hebben, zo geweldig op de hoogte houdt.
Wat weer een prachtig verhaal. Wij waren vandaag met de jongens in Groningen boerenkool eten.
Met natuurlijk van die vette rookworst,lijkt je zeker ook wel wat. We hebben hier nog steeds prachtig
weer, vanmorgen moest ik voor het eerst de autoruiten krabben, even wennen, maar toen de hele dag
de zon.
We zien dat je het erg naar je zin hebt en kunnen niet wachten op je volgende blog met de prachtige
fotos...
Groetjes van ons allen en pas goed op jezelf!!
-
26 November 2014 - 18:28
Sascha:
Heej Myrthe,
Super leuk om je updates te lezen! En fijn om te horen dat je ondanks alle hectiek zo geniet van alles om je heen. Leuk dat we het toch een beetje mee kunnen volgen en ook een beetje op reis zijn naar India via jou blog :)
Liefsss Sascha -
27 November 2014 - 21:07
Evelien Jellema:
Ha lieve Myrthe.
Wat weer een mooi verslag. Ik heb het gevoel af en toe even mee te reizen.Leuk ook de foto"s het lijkt een hele gezellige,ontspannen sfeer,maar ja wat wil je ook met zoveel yoga.....Lukt het om de logopedie in praktijk te brengen?
Geniet en veel positieve energie.
Liefs Evelien
-
30 November 2014 - 16:04
Tinekenuismer:
GE WELDIGwatleukefotos gaat je goed af al in geburgerd geniet er van heel veel sterkte rd fam nuismer
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
